Τι κρύβει η πρόταση της Κρ. Λαγκάρντ για το ελληνικό χρέος

ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ «ΒΟΥΝΟ» ΣΤΟ 250% ΤΟΥ ΑΕΠ ΤΟ 2060

 
 
Χρέος στο 250% του ΑΕΠ το 2060, εάν δεν ληφθούν μέτρα, «βλέπει» το ΔΝΤ και ζητά τρεις γενναίες παρεμβάσεις, μεταξύ αυτών και «πάγωμα» επιτοκίων μάξιμουμ στο 1,5% έως το 2040, ώστε ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ να διατηρηθεί πέριξ του 100% το 2060. Υποστηρίζει δε πως για να χαρακτηριστεί βιώσιμο το χρέος θα πρέπει οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για την εξυπηρέτησή του να είναι χαμηλότερες του 10% του ΑΕΠ έως το 2040 και όχι άνω του 20% έως το 2060.

Το σχέδιο θα μπορούσε να φέρει εξοικονόμηση έως και 50% του ΑΕΠ, στο χρέος, σε όρους καθαρής παρούσας αξίας (NPV), από τα οποία τα 18 ? 24 δισ. ευρώ προκύπτουν μόνο από το «κλείδωμα» επιτοκίων.

Ζητά σημαντική επέκταση στον χρόνο αποπληρωμής όλων των ευρωπαϊκών δανείων, επέκταση στις περιόδους χάριτος και για την αποπληρωμή αλλά και για την καταβολή τόκων και αυτόματο μηχανισμό ελάφρυνσης χρέους, σε ισχύ για την περίοδο μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος το 2018.

 

 

Θεωρεί πως η αναδιάρθρωση πρέπει να είναι «εμπροσθοβαρής» και να είναι χωρίς αιρεσιμότητα, μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος και να στηριχθεί σε στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 1,5% του ΑΕΠ και όχι 3,5%. Ειδικά για την αιρεσιμότητα καλεί την Ευρώπη να δώσει τέλος στη σπέκουλα των αγορών για το καθεστώς παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, διασφαλίζοντας πως τα μέτρα για ένα βιώσιμο το χρέος, δεν θα εξαρτώνται από την επιτυχή υλοποίηση ενός προγράμματος, για πολλά χρόνια μετά.

«Βλέπει» ανάπτυξη 1,75% μακροπρόθεσμα, αναμένει την ανεργία σε διψήφια ποσοστά έως το 2040, στα 5 δισ. τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων έως το 2030 και ζητά μαξιλάρι έως 10 δισ. ευρώ για ενδεχόμενη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Προτείνει τρία μέτρα για την «αναδιάταξη» του χρέους:

1 Επέκταση στον χρόνο αποπληρωμής των δανείων από EFSF (δεύτερο πακέτο), τον ESM (τρίτο πακέτο) και των διμερών δανείων (GLF) έως 14 έτη, 10 έτη και 30 έτη, αντιστοίχως. Έτσι, θα μειωνόταν ο λόγος των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας προς το ΑΕΠ της κατά 7% του ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ κατά 25% του ΑΕΠ, έως το 2060.

2 Παράταση στην περίοδο χάριτος για αποπληρωμή των δανείων (κατά έξι χρόνια του ESM και κατά 17 έτη και κατά 20 έτη στα δάνεια του EFSF και GLF, αντίστοιχα). Mεγαλύτερη περίοδο χάριτος για καταβολή τόκων (κατά 17 χρόνια για τα δάνεια του ESM και EFSF και κατά 24 χρόνια για τo GLF). Έτσι θα προέκυπτε μείωση κατά 84% του ΑΕΠ έως το 2060.

3 Σταθεροποίηση των επιτοκίων δανεισμού έως το 1,5% έως το 2040 για τα δάνεια από τον EFSF και τον ESM και εξάλειψη του επιπλέον του Euribor επιτοκίου που καταβάλλει η Ελλάδα για τα δάνεια GLF. Μέτρο που σπεύδει να σημειώσει πως θα είναι δύσκολο για την Ευρωζώνη, αφού τα κράτη-μέλη θα πρέπει να καλύψουν την απώλεια που θα προκύψει για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM).
Πηγή: www.imerisia.gr