ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Σκάνδαλο VW: Πώς και γιατί οι Αμερικανοί βγάζουν στη... σέντρα τις γερμανικές επιχειρήσεις

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Οι Αγγλοσάξονες ευθύνονται για τον καπιταλισμό-καζίνο που οδήγησε στην κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και προκάλεσε την παγκόσμια οικονομική κρίση, συνηθίζουν να λένε πολλοί Γερμανοί πολιτικοί και αναλυτές, όλων των πολιτικών αποχρώσεων.
Οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου μαστίζονται από την αδιαφάνεια και τη διαφθορά και αυτό είναι ένα καρκίνωμα που πρέπει να ξεριζωθεί με κάθε κόστος από το σώμα της Ε.Ε., είναι ένα ακόμη από τα συνήθη επιχειρήματα που ακούγονται στο Βερολίνο και γράφονται κατά κόρον στα γερμανικά ΜΜΕ, όπως αποδείχθηκε και στην ελληνική κρίση. Όσο για τη Ρωσία, την Κίνα και τις περισσότερες χώρες που δεν είναι τόσο ανεπτυγμένες όσο η Γερμανία, θεωρούν περίπου προφανές πως όχι απλώς παραβιάζουν συστηματικά τις αρχές της ελεύθερης αγοράς και του ανόθευτου ανταγωνισμού (το γνωστό και ως laissez faire), αλλά πλήττουν με τις πρακτικές τους τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, λίκνο των οποίων είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία.


Η Γερμανία -μας λένε συστηματικά και διαχρονικά- είναι μια σταθερή δύναμη και άξια εμπιστοσύνης. Ως καλύτερη δε απόδειξη παρουσιάζονται τα προϊόντα «made in Germany», κυρίως αυτά που αφορούν την υψηλή τεχνολογία, τα οποία έχουν κατακτήσει τις περισσότερες αγορές και έχουν αναδείξει τη χώρα σε πρωταθλήτρια των εξαγωγών, καθώς παρουσιάζει το υψηλότερο εμπορικό πλεόνασμα -στο οποίο, άλλωστε, χρωστά και την οικονομική της ευρωστία σε μια περίοδο που οι εταίροι της στενάζουν σε συνθήκες οικονομικής επιβράδυνσης και ύφεσης. Η Bosch, η Siemens και η Basf, η Volkswagen και η Mercedes, η Deutsche Bank και η Commerzbank, καθώς και πολλές ακόμη εταιρείες αποτελούν σήμα κατατεθέν της γερμανικής ποιότητας διεθνώς και ανοίγουν χωρίς μεγάλες δυσκολίες τις πόρτες των αγορών.

Ενίοτε, βεβαίως, απαιτείται και μια μικρή... βοήθεια για να συμβεί αυτό και οι Γερμανοί αποδεικνύουν ότι γνωρίζουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν. Ειδικά σε περιόδους που η παγκόσμια οικονομία αγκομαχά και οι καταναλωτικές δαπάνες μειώνονται, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις χώρες και τους μεγάλους ομίλους οξύνεται, στην προσπάθεια να διασφαλιστεί η κερδοφορία ή ακόμη και η επιβίωση των ομίλων τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το «λάδωμα» των κατάλληλων κρίκων στην αλυσίδα που οδηγεί στα μεγάλα συμβόλαια και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών σε διάφορα προϊόντα προκειμένου να καταστούν πιο ελκυστικά σε σχέση με τα ανταγωνιστικά αποδεικνύονται αποτελεσματικοί μοχλοί... υποβοήθησης. Ιδού πώς περιγράφει την εικόνα ο Τζον Γκάπερ, στο εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του που δημοσιεύτηκε στους Financial Times την περασμένη Πέμπτη: «Οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν αποτελούν εξαίρεση όσον αφορά τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλούς άλλους κλάδους, από τις τράπεζες μέχρι τις φαρμακοβιομηχανίες. Ορισμένες εταιρείες αποφασίζουν να παραβούν τους ισχύοντες κανόνες και όρους, με αποτέλεσμα σύντομα να τις ακολουθήσουν και άλλες. Γνωρίζουν, βεβαίως, ότι αυτό είναι κάπως επίφοβο, όμως σύντομα καθίσταται η συνήθης πρακτική και οι Αρχές κάνουν τα στραβά μάτια. Και τότε, κάποια μέρα, μία από όλες τις εταιρείες πηγαίνει πολύ μακριά και ξεσπά ένα σκάνδαλο».
Αυτό έκανε και η Volkswagen, σε γνώση φυσικά της Μέρκελ και της κυβέρνησης, έστω κι αν τώρα προσποιούνται πως δεν γνώριζαν τίποτα και φταίνε κάποιοι διευθυντές και αρχιμηχανικοί. Στην προσπάθειά της να αναδειχθεί πρώτη σε πωλήσεις και να ξεπεράσει τη γιαπωνέζικη Toyota, επιχείρησε να κατακτήσει και την αγορά των ΗΠΑ. Για να το καταφέρει, όπως είναι πια γνωστό, εφηύρε ένα λογισμικό που αλλοίωνε τα στοιχεία των εκπομπών και έδειχνε ότι τα δικά της πετρελαιοκίνητα μοντέλα είναι πιο καθαρά από όλα τα βενζινοκίνητα -συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών.

Φυσικά, οι Αμερικανοί δεν είναι αδαείς για να επιτρέψουν στους Γερμανούς να αλωνίζουν στην αγορά τους. Ειδικά όσο το Βερολίνο και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι προβάλλουν ενστάσεις στην υπογραφή της συμφωνίας TTIP, που αφορά τη δημιουργία μιας διατλαντικής ζώνης ελεύθερου εμπορίου, η οποία θα ανοίξει τις πύλες της Ευρώπης στα αμερικανικά προϊόντα. Ετσι, έβαλαν στο στόχαστρο τη VW και, τη στιγμή που έκριναν ότι είναι κατάλληλη, πάτησαν τη... σκανδάλη. Με αποτέλεσμα, όπως διαπίστωνε η γαλλική εφημερίδα le Monde, τον «κλονισμό του γερμανικού μοντέλου».
Ισως, με αυτόν τον τρόπο, απαντάται και το ερώτημα που έθετε την Πέμπτη στο κεντρικό της άρθρο η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Γιατί οι αμερικανικές αρχές φέρνουν πάντοτε στο φως της δημοσιότητας τις βρομιές γερμανικών επιχειρήσεων; Τα μαύρα ταμεία της Siemens, οι απάτες της Deutsche Bank σε όλες σχεδόν τις αγορές του κόσμου, η κατάφωρη απάτη της Volkswagen, ακόμη και το σκάνδαλο της ανάθεσης του Μουντιάλ στο Κατάρ δεν θα αποκαλύπτονταν χωρίς τη συμβολή των Αμερικανών. Γιατί;».

Προφανώς, το συμπέρασμα είναι ότι οι Γερμανοί δεν δικαιούνται διά να ομιλούν γύρω από αυτά τα θέματα. Αρκεί να μην ξεχνάμε πως ούτε οι Αμερικανοί δικαιούνται, καθώς έχουν προάγει τόσο την επιστήμη της απάτης, ώστε αντί να εκτίθενται οι ίδιοι, στήνουν στο εδώλιο τους ανταγωνιστές τους.

• 385 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στο 14% του ΑΕΠ της χώρας, ήταν οι πωλήσεις γερμανικών αυτοκινήτων το 2014. Τα 220 δισ. αφορούν οχήματα της VW
• 70% των μοντέλων της VW πωλείται εκτός Γερμανίας, ενώ οι περυσινές πωλήσεις στις ΗΠΑ έφτασαν τις 600.000 (συνολικά 9,5 εκατ. παγκοσμίως)
• 775.000 άτομα εργάζονται στον κλάδο αυτοκινητοβιομηχανίας στη Γερμανία
• 21 δισ. ευρώ είναι σήμερα τα ρευστά διαθέσιμα της VW, ενώ ο όμιλος απειλείται από τους Αμερικανούς με πρόστιμο έως και 15 δισ. ευρώ

Ξεφτισμένες «σημαίες»

Η VW δεν είναι εξαίρεση... Siemens
Τον Δεκέμβριο του 2008, μία από τις επιχειρήσεις-σημαίες για τη Γερμανία, η (ιδιαιτέρως γνωστή και στην Ελλάδα) Siemens, κατέληξε σε συμβιβασμό με τις αμερικανικές αρχές, προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα, καθώς είχε αποκαλυφθεί ένα μεγάλο κύκλωμα με μίζες και δωροδοκίες για την εξασφάλιση επικερδών συμβολαίων. Η Siemens, παραδεχόμενη την ενοχή της, δέχθηκε να καταβάλει το ουκ ευκαταφρόνητο ποσό του 1,6 δισ. δολ., με αντάλλαγμα να κλείσουν οι εκκρεμείς σε βάρος της διώξεις. Πλέον, η παρουσία της στην αμερικανική αγορά έγινε πολύ πιο δύσκολη, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να είναι παρούσα και να κλείνει συμφωνίες σε άλλα μέρη του πλανήτη. Άλλωστε, όπως είχε πει ο τότε βοηθός γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, «οι δωροδοκίες δεν ήταν παρά η πάγια τακτική της Siemens στις επιχειρηματικές της δραστηριότητες».

Deutsche Bank-Commerzbank
Οι δύο μεγαλύτερες και γνωστότερες γερμανικές τράπεζες είδαν φέτος τον πέλεκυ της αμερικανικής και βρετανικής δικαιοσύνης (δηλαδή των... μισητών Αγγλοσαξόνων) να πέφτει βαρύς πάνω τους. Συγκεκριμένα, τον Απρίλιο και μετά από 7 χρόνια ενδελεχούς έρευνας, επιβλήθηκε πρόστιμο-μαμούθ κατά της Deutsche Bank, ύψους 2,5 δισ. δολαρίων, με την κατηγορία της χειραγώγισης των επιτοκίων (όπως του Libor) και των κεφαλαιαγορών, καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας. Όσο για την Commerzbank, είχε αναγκαστεί να έρθει σε συμβιβασμό με τους Αμερικανούς σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα, καταβάλλοντάς τους 1,45 δισ. δολάρια για να απαλλαγεί από εξίσου βαριές κατηγορίες που αφορούσαν την παραβίαση κάθε κανόνα της ελεύθερης αγοράς και της νομιμότητας και διαφάνειας στο επιχειρείν -βοηθώντας, ανάμεσα στα άλλα, επιφανείς πελάτες της να «ξεπλύνουν» τα παράνομα αποκτηθέντα κεφάλαιά τους.
NSA και BND
Μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και την κήρυξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έστησαν ένα παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης των δυνάμει εχθρών τους. Φυσικά, εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία και άπλωσαν το δίχτυ τους και πάνω από «φίλιες» κυβερνήσεις και επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο, της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης. Όταν η υπόθεση είδε το φως της δημοσιότητας, με τη βοήθεια των Wikileaks και του Έντουαρντ Σνόουντεν, αποκαλύφθηκε ότι ανάμεσα στους στόχους της NSA ήταν η Γερμανία και η καγκελάριός της. Αρχικά δε, η Αγκελα Μέρκελ επιχείρησε να το εκμεταλλευτεί και να ασκήσει πιέσεις στην Ουάσιγκτον -τελικά, όμως, έπαθε αυτό που λέμε «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη». Διότι οι Αμερικανοί έκαναν ρελάνς και απέδειξαν ότι δρούσαν στην Ευρώπη σε αρμονική συνεργασία με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες (BND), παρακολουθώντας ακόμη και τη γαλλική κυβέρνηση και το παρασκήνιο στις Συνόδους Κορυφής της Ε.Ε!

www.imerisia.gr